Λεωφορεία... ή Διαχείριση κινδύνων!

"Λεωφορεία" - ναι, αυτός είναι ένας παράξενος τίτλος για ένα ιστολόγιο!

Τα λεωφορεία, μεταφορικά μιλώντας, φαίνεται ότι ήταν στο ραντάρ μου αυτή την εβδομάδα και σίγουρα ήταν το θέμα περισσότερων από μία συζητήσεων. Και όταν κάτι έρχεται στο προσκήνιο περισσότερες από μία φορές σε σύντομο χρονικό διάστημα, το εκλαμβάνω ως σημάδι ότι θα ήταν φρόνιμο να το προσέξω.

Έτσι, τα θέματα που σχετίζονται με το λεωφορείο αυτή την εβδομάδα περιλαμβάνουν...

"Σαν τα λεωφορεία - τίποτα για πολύ καιρό, και μετά έρχονται τρία μαζί".

"Ποιος οδηγεί αυτό το λεωφορείο;"

Και το σημαντικότερο - "Τι θα συμβεί αν με/σας/μας πατήσει λεωφορείο;"

Με άλλα λόγια, αν μου συμβεί κάτι, μπορούν όλοι οι άλλοι γύρω μου να συνεχίσουν τη ζωή τους - μπορεί να είναι λυπημένοι, φυσικά (!), αλλά μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν τη δουλειά τους, να συνεχίσουν να παίζουν το ρόλο τους, να διασφαλίσουν ότι τίποτα δεν θα πέσει κάτω.

Αυτό είναι πραγματικά μόνο πρακτική διαχείριση της ζωής και διαχείριση κινδύνων - ενώ κανείς μας δεν επιθυμεί να τον πατήσει λεωφορείο ή να βιώσει οποιοδήποτε άλλο δράμα της ζωής του, είναι γεγονός ότι μια μέρα δεν θα είμαι πια εδώ ως μητέρα, σύζυγος, διευθύνων σύμβουλος, συντάκτης, συγγραφέας, φίλος... και όταν συμβεί αυτό, μπορούν όλοι οι άλλοι να συνεχίσουν από εκεί που σταμάτησα εγώ και να διασφαλίσουν ότι το ANLP, το συνέδριο, το Rapport, η οικογενειακή ζωή και το σπίτι εξακολουθούν να λειτουργούν.

Είναι εντάξει, σίγουρα δεν σκοπεύω να πάω πουθενά σύντομα... και εξακολουθεί να είναι μια σπουδαία ερώτηση γιατί μας επιτρέπει να σκεφτούμε τη διαχείριση κινδύνου και τον προγραμματισμό διαδοχής.

Έχοντας κάνει αυτή την ερώτηση τόσο σε μια πρόσφατη συνάντηση του Διοικητή όσο και στη δουλειά, με κάνει να συνειδητοποιήσω πού μπορεί να είμαστε ευάλωτοι ως επιχείρηση και πού μπορεί να αφήνω την οικογένειά μου εκτεθειμένη, επειδή δεν γνωρίζουν απαραίτητα τους κωδικούς μου ή πού φυλάσσονται τα έγγραφα της ασφάλειας ζωής!

Μην με παρεξηγήσετε - ξέρω ότι δεν είμαι απαραίτητος - κανείς δεν είναι... και εξακολουθώ να θέλω να καταστήσω όσο το δυνατόν πιο εύκολο για οποιονδήποτε άλλον να μπει στη θέση μου, να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησα και να συνεχίσει διάφορα λεωφορεία, ακόμη και αν απλώς κάνω διακοπές!

Έτσι, σκοπεύω να φροντίσω για την καλύτερη διαχείριση της ζωής μου στο μέλλον, ώστε οι συνάδελφοι και η οικογένειά μου να μπορούν να αναλάβουν να οδηγούν τα λεωφορεία ανά πάσα στιγμή. Υποψιάζομαι ότι αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια ευκολότερη και πιο ήρεμη ζωή για όλους!