Εγκατάλειψη και παραμέληση - Επαναλαμβανόμενα ζητήματα σε νεαρές γυναίκες

Η πρόκληση

Όταν γνώρισα την GB, ήταν γύρω στα 20 και φαινόταν εμφανώς αμήχανη για το "πρόβλημά" της. Το περιέγραψε με τον εξής τρόπο: "Μια μέρα ξύπνησα με ένα τεράστιο εξάνθημα γύρω από τον δεξιό μου καρπό. Δεν έφαγα τίποτα ασυνήθιστο και δεν είμαι αλλεργική σε τίποτα πραγματικά!".

Είχε αναπτύξει ένα εξάνθημα στο εσωτερικό του δεξιού της καρπού με διάμετρο περίπου 3 εκατοστά, το οποίο την εμπόδιζε να φοράει το ρολόι της και της προκαλούσε μεγάλη δυσφορία. Πριν από τη συνάντησή μας είχε επισκεφθεί τον γενικό της ιατρό, ο οποίος της συνταγογράφησε κάποια τοπική κρέμα για να καταπραΰνει την περιοχή, η οποία δεν ανακούφισε καθόλου το εξάνθημα.

Η διερεύνηση του παρελθόντος της ΓΒ έφερε στο φως ότι κατά τη διάρκεια της παιδικής της ηλικίας μέχρι τα τέλη της εφηβείας της υπέφερε από αισθήματα εγκατάλειψης και παραμέλησης λόγω μιας δυσλειτουργικής σχέσης μεταξύ των γονέων της. Συνήθιζε να ζει με τη μητέρα της για πολλά χρόνια, μετακομίζοντας από το ένα μέρος στο άλλο και συχνά έμενε μόνη της, ενώ η μητέρα της έλειπε για δουλειές. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών η GB ανέπτυξε βαθιά δεσμά με ορισμένους από τους νέους συντρόφους της μητέρας της, ιδίως με τον σημερινό.

Το αποτέλεσμα

Όταν ρώτησα τη ΜΒ αν μπορούσε να σκεφτεί ένα σημαντικό επεισόδιο που συνέβη ταυτόχρονα με το εξάνθημα, έγινε συναισθηματική και είπε ότι η μητέρα της σκεφτόταν να χωρίσει με τον σημερινό σύντροφό της, με τον οποίο η ΜΒ είχε δεθεί πολύ. Είπε :" Μετά από τόσα χρόνια φυγής αισθάνομαι επιτέλους ασφαλής και ευτυχισμένη εδώ και θέλει να το καταστρέψει και αυτό! Δεν θα έχω ποτέ μια φυσιολογική ζωή !" Ένιωθε ότι δεν μπορούσε να μιλήσει γι' αυτό με κανέναν: " Κανείς δεν με ακούει ποτέ. Αισθάνομαι ότι τα χέρια μου είναι δεμένα!"

Συμβολικά το εξάνθημα έδειχνε ακριβώς αυτό! Ο υποσυνείδητος νους της πήρε στα σοβαρά την επιβεβαίωσή της και της παρέδωσε ακριβώς αυτό που πίστευε. Το εξάνθημα στο χέρι της γινόταν ακόμα πιο εμφανές όταν ένιωθε άγχος ή όταν μιλούσε για τον πιθανό χωρισμό της μητέρας της. Αυτό φαινόταν να απειλεί τη νεόκτιστη φωλιά ασφαλείας της και η πιθανότητα να την χάσει χωρίς να μπορεί να την προστατεύσει της προκαλούσε τεράστιο πόνο.

Λύση

Χρησιμοποιήσαμε το υπνωτικό χρονοδιάγραμμα για να αναπαραστήσουμε τη διαδρομή του GB από την παιδική του ηλικία μέχρι σήμερα, προκειμένου να εντοπίσουμε τα τραυματικά γεγονότα και να τα απομακρύνουμε.

Μεγάλο μέρος του σημερινού άγχους της προερχόταν από παλιούς φόβους, όπως ότι μια μέρα θα ξυπνούσε και θα ήταν ολομόναχη και δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα, νιώθοντας "δεμένα χέρια". Η υπνωτική μέθοδος εντόπισε πού ακριβώς στο παρελθόν σχηματίστηκαν αυτοί οι φόβοι και οι αρνητικές πεποιθήσεις. Απομακρύναμε τις μη αποδοτικές πεποιθήσεις που βρίσκονταν στη ρίζα της αίσθησης ότι είχε δεμένα χέρια και εδραιώσαμε νέες πεποιθήσεις.

Αντιμετωπίζοντας τους φόβους που κουβαλούσε νωρίς στις συνεδρίες μας αντιμετωπίσαμε έμμεσα το εξάνθημα που ήταν ένα ακραίο μήνυμα που έστελνε το σώμα της για να την προειδοποιήσει. Δουλέψαμε επίσης πάνω στους φόβους ατομικά. Προσδιορίσαμε κάθε φόβο, προσδιορίσαμε το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα που θα μπορούσε να οραματιστεί και στη συνέχεια απλά τους αφαιρέσαμε την ψευδαίσθηση της δύναμής τους συρρικνώνοντάς τους σε μικροσκοπικές εικόνες και παίζοντας με τις υποτροπές και το μοτίβο Swish.Δούλεψα με την GB συνολικά 4 συνεδρίες σε διάστημα 2 εβδομάδων. Μετά την 5η ημέρα το εξάνθημα στον καρπό της είχε εξαφανιστεί εντελώς.

Αποτέλεσμα

Όταν δοκιμάσαμε και ξαναεπισκεφτήκαμε τις επώδυνες αναμνήσεις, δεν αισθανόταν πλέον άγχος και φόβο.

Εξομολογήθηκε: " Δεν ήξερα ότι το σώμα μου μπορεί να με ακούσει! Τώρα καταλαβαίνω ότι ως παιδί δεν μπορούσα να ελέγξω τι συνέβαινε στη ζωή μου και το αποδέχομαι αυτό, αλλά τώρα μπορώ να ελέγξω τι αφήνω στο κεφάλι και την καρδιά μου".

Το εξάνθημα στον καρπό της εξαφανίστηκε όταν η GB κατάλαβε όχι μόνο διανοητικά αλλά όταν πραγματικά εσωτερικεύτηκε ότι τα χέρια της δεν είναι "δεμένα". Το εξάνθημα ήταν μια μεταφορική προειδοποίηση από την ανώτερη δύναμή της ότι ήρθε η ώρα να πάρει τον έλεγχο της ζωής της και να αρχίσει να μιλάει για τον εαυτό της.

Η εγκατάλειψη και η παραμέληση είναι μερικοί από τους καλύτερα μεταμφιεσμένους εχθρούς που παραμένουν αδρανείς στο βάθος της συνείδησής μας μέχρι να ενεργοποιηθούν όταν δεν το περιμένουμε. Όμως, όσο σκοτεινή κι αν φαίνεται να είναι μια ανάμνηση, υπάρχει μια τεράστια δύναμη διαθέσιμη στον καθένα από εμάς για να μεταμορφώσουμε το παρελθόν από εκεί που βρισκόμαστε τώρα. Δεν χρειάζεται να είναι επώδυνο για να αλλάξετε μια επώδυνη ανάμνηση. Αλλά το να γνωρίζετε ότι μπορείτε να την αλλάξετε και να μην τολμάτε να το κάνετε, μπορεί να είναι ακόμη πιο επιζήμιο.