Επαγγελματισμός πανδημίας

Γεια σας! Το όνομά μου είναι Li και μέχρι πέρυσι ταξίδευα σε όλο τον κόσμο δουλεύοντας με πελάτες στον κλάδο των αξιοθέατων αναψυχής, εκπαιδεύοντας και καθοδηγώντας και διευκολύνοντας τη μάθηση.

Προφανώς, δεν έχω ταξιδέψει για δουλειά από τον περασμένο Μάρτιο. Αλλά, απίστευτα, ήμουν πιο απασχολημένος από ποτέ κατά τη διάρκεια αυτού του φαινομενικά ατελείωτου Corona-Coaster, με πελάτες που αναζητούν τις λύσεις προπόνησης και μάθησης τους στο διαδίκτυο. Ο κόσμος δεν σταματά να γυρίζει για μια πανδημία! Υπάρχουν ορισμένα διδάγματα που έχω λάβει κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου.

Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση καθώς μεταφέραμε τις συνεδρίες μάθησης και coaching 100% online είναι ότι ενώ δούλευα από το σπίτι, το ίδιο έκαναν και οι πελάτες μου. Για πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορία ήμασταν όλοι, το σύνολο της κοινωνίας, στην ίδια καταιγίδα, αν και σε ξεχωριστές βάρκες, είτε κλειδωμένοι είτε εκτελώντας έναν κρίσιμο ρόλο βασικού εργαζόμενου.

Και, όντας "κλειδωμένη", πραγματοποιούσα την εκπαίδευση και την καθοδήγησή τους μέσα στους ασφαλείς χώρους τους, τα σπίτια τους. Η εργασία από το γραφείο BC (Before Covid) παρείχε στους πελάτες την ευκαιρία να διατηρήσουν την "επαγγελματική" τους βιτρίνα. Να προβάλλουν και να ενσαρκώνουν εκείνες τις επαγγελματικές συμπεριφορές που θα μπορούσαν μερικές φορές να εμποδίσουν την ικανότητά μας να εντοπίσουμε τις βαθύτερες ρίζες ενός προβλήματος ή ζητήματος.

Όταν δουλεύουμε με τους πελάτες στα σπίτια τους, μας προσκαλούν στα υπνοδωμάτια τους, στις κουζίνες τους, στα σαλόνια τους, ακόμη και, σε μια περίπτωση, στο ντουλάπι κάτω από τις σκάλες. Έκανα μια συνειδητή επιλογή να αποδεχτώ το γεγονός ότι και εγώ εργαζόμουν από το σπίτι, ότι και εγώ αντιμετώπιζα τις ίδιες δυσκολίες στο να βρω ένα μέρος για να εργαστώ και να είμαι "παραγωγική". Έτσι, επέλεξα από την αρχή να μην χρησιμοποιήσω εικονικό φόντο. Προσκαλώ τους πελάτες και τους εκπαιδευόμενους μου στον ασφαλή μου χώρο, όπως ακριβώς με προσκαλούν και εκείνοι στον δικό τους. Με αυτόν τον τρόπο, μοιράζομαι την ευαλωτότητα μαζί τους. Τούτου λεχθέντος, φροντίζω η μπουγάδα να είναι εκτός κάμερας!

Το δεύτερο πράγμα που έμαθα ήταν να αποδέχομαι και να αγκαλιάζω την πρόκληση. Την πρόκληση της διαπραγμάτευσης της ευρυζωνικότητας με τα παιδιά μου και τον σύζυγό μου, οι οποίοι επίσης εργάζονταν από το σπίτι και έκαναν μαθήματα στο σπίτι.

Πώς ακριβώς έμοιαζε και πώς αισθανόταν αυτό

Λοιπόν, για μένα, σήμαινε ότι έπρεπε να διακόψω μια κλήση Zoom για να επέμβω ως ειρηνοφύλακας του ΟΗΕ στους αντιμαχόμενους εφήβους μου, να αφήσω τον σκύλο που γαβγίζει να βγει στον κήπο και να ανοίξω την πόρτα στον οδηγό παράδοσης του amazon - τον οποίο έχω δει πλέον περισσότερο από την ίδια μου τη μητέρα.

Όλα αυτά δεν είναι τίποτα λιγότερο από αυτό που βιώνουν οι μαθητές και οι πελάτες μου και δείχνοντας αδιαμαρτύρητα ότι βρίσκομαι ακριβώς στην ίδια θέση με αυτούς, κάνοντας το καλύτερο που μπορώ με τους πόρους που έχω στη διάθεσή μου- το απίστευτο ήταν ότι αυτό εμβάθυνε τη σχέση.

Καθώς μεταβαίνουμε σε έναν κόσμο AC (After Covid), αναρωτιέμαι ποιος θα είναι ο αντίκτυπος στις ιδέες μας για τον επαγγελματισμό, αν η σχέση που οικοδομήθηκε κατά τη διάρκεια της κοινής εμπειρίας του "Lockdown" θα οδηγήσει σε αλλαγή παραδείγματος για τις απόψεις μας για τον επαγγελματισμό.