Θέτοντας όρια για να ικανοποιήσω τις δικές μου ανάγκες.

Η πρόκληση

Η πελάτισσα δυσκολεύεται πολύ να θέσει όρια σε καταστάσεις ή να εκφράσει την άποψή της σε μια συζήτηση, επειδή φοβάται μήπως αναστατώσει το άλλο μέρος.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην ικανοποιούνται οι δικές της σωματικές και ψυχικές ανάγκες, π.χ. κάποιος στη δουλειά της ζητούσε να κάνει κάτι και εκείνη το έκανε, αφήνοντάς της ελάχιστο ή καθόλου χρόνο να κάνει τη δική της δουλειά, γνωρίζοντας ότι υπάρχουν άλλοι συνάδελφοι που θα μπορούσαν να το κάνουν αντί γι' αυτό.

Αφού έκανε αυτό που της ζητήθηκε ήταν περισσότερο αγχωμένη και απογοητευμένη που όχι μόνο είπε όχι αλλά και αν είχε πει όχι θα μπορούσε να δώσει μια απόλυτα καλή εναλλακτική λύση. Για παράδειγμα, υπάρχουν 3 άτομα στην αίθουσα προσωπικού που δεν κάνουν τίποτα, δεν θα μπορούσατε να ζητήσετε από έναν από αυτούς Ο πελάτης έχει κάνει θεραπεία και συνεχίζει να κάνει. Ποιος είναι λοιπόν ο στόχος

Η πελάτισσα αποφάσισε ότι ο στόχος είναι να θέσει όρια με τους άλλους και να έχει την αυτοπεποίθηση να απαντήσει με τρόπο που να ικανοποιεί τις ανάγκες της.

Το αποτέλεσμα

Η πρόκληση αυτή επηρέασε τον πελάτη με τους ακόλουθους τρόπους.

Ο πρώτος είναι ότι αισθάνεται άγχος στο στήθος της προκαλώντας αντίδραση μάχης ή φυγής με βαριά αναπνοή. Επίσης, αποσύρεται στον εαυτό της και μπαίνει σε μια κατάσταση παιδικού εγώ. Σωματικά θα ανασηκώσει τους ώμους όταν μιλάει γι' αυτό και μπορείτε να δείτε την έλλειψη εμπιστοσύνης στη γλώσσα του σώματός της. Ο νους της πελάτισσας διαβάζει και φαντάζεται μια αρνητική εικόνα του εαυτού της από την οπτική γωνία των άλλων ανθρώπων. Μια εσωτερική φωνή της λέει: "Τι πρέπει να σκέφτονται για μένα".

Όταν μου ζητούνται παραδείγματα, παρατηρώ ότι η γλώσσα της πελάτισσας προς τον εαυτό της είναι αρνητική και σε ορισμένα σημεία αρκετά διακριτική. Μου έδωσε ένα παράδειγμα ότι δεν ικανοποιήθηκαν οι δικές της ανάγκες δίνοντας στο παιδί της το τελευταίο μπισκότο από το πακέτο, παρόλο που η ίδια πεινούσε. Το αποκάλεσε "ένα ηλίθιο παράδειγμα". Στη συνέχεια μοιράστηκα μαζί της ότι μου φάνηκε σαν μια μητέρα που βάζει πρώτα το παιδί της για να βεβαιωθεί ότι δεν πεινάει.

Λύση

Ποια είναι λοιπόν η λύση

Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να την κάνω να έχει μεγαλύτερη αυτογνωσία. Περισσότερη επίγνωση του σώματός της και της γλώσσας του και της νοητικής της γλώσσας προς τον εαυτό της. Όταν αυτά τα λεπτά αρνητικά λέγονται ανάμεσα σε μια κανονική πρόταση να έχει επίγνωση αυτών των περιπτώσεων.

Το επόμενο πράγμα ήταν να αποστασιοποιηθεί από μια παρελθούσα κατάσταση και να την δει από τη σκοπιά της μύγας στον τοίχο. Από εκεί και πέρα μπορεί να έχει μια πιο περίεργη προσέγγιση σε όλα τα συναισθήματα και τις συγκινήσεις που ένιωσε χωρίς να είναι συντριπτικά. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να το προσεγγίσει από την Κατάσταση του Ενήλικου Εγώ και να αναλύσει την κατάσταση/μεγάλη εικόνα.

Της έδωσα επίσης τις επιλογές να ρυθμίσει το μέγεθος, το χρώμα, την ταχύτητα, την ένταση κ.λπ. της εικόνας για να δει τι ήταν πιο ξεκάθαρο και πιο διαχειρίσιμο. Στη συνέχεια προχωρήσαμε στο να της δώσουμε επίγνωση του άγχους και της βαριάς αναπνοής και να προσπαθήσει να τη μετατοπίσει στο διάφραγμά της, μακριά από το στήθος της.

Το τελευταίο πράγμα που δοκιμάσαμε ήταν ο Κύκλος της Αριστείας. Πρόκειται για μια υπενθύμιση των δυνατών σημείων που έχει ήδη ο πελάτης, αγκυρώνοντας το καθένα μαζί με ένα χρώμα και στη συνέχεια μεταφέροντας αυτά σε μια μελλοντική κατάσταση παρόμοια με την πρόκληση.

Αποτέλεσμα

Ο πελάτης βρήκε αυτή την εμπειρία πολύ θετική. Σιγά σιγά άρχισε να ηρεμεί και να γίνεται πιο χαλαρός, ειδικά στην άσκηση Ο Κύκλος της Αριστείας. Υπήρχαν μερικά χαμόγελα όταν θυμήθηκαν κάποια στιγμή που είχαν "αυτοπεποίθηση" ή είχαν "προκαλέσει" κάποιον. Οι ώμοι πίσω, το στήθος έξω και ωραία χαλαρή αναπνοή.