Η μαγεία αναδύεται από τη σιωπή

Πώς ήταν το σχολείο σήμερα Πώς ήταν το σχολείο; Δεν ξέρω. Με ποιον έπαιξες Δεν μπορώ να θυμηθώ. Τι έμαθες Τίποτα. Με ακούς; ...ε

Τι συνέβη μόλις τώρα Να 'μαι, να παίρνω το παιδί μου, που δεν το έχω δει όλη μέρα, ενθουσιασμένη να μοιραστεί μαζί μου όλα τα νέα πράγματα που έμαθε, τους νέους φίλους που έκανε και πόσο της έλειψα και τώρα πόσο απολαμβάνει το δέσιμό μας με την κουβέντα μας στο τέλος της ημέρας.

Αντ' αυτού, αναρωτιέμαι αν κάτι δεν πάει καλά στο σχολείο Πρέπει να ανησυχώ για τους φίλους της Δεν είναι τόσο ενθουσιασμένη που με βλέπει όσο είμαι εγώ που τη βλέπω

Προσπαθώντας να θυμηθώ την παιδική μου ηλικία, αυτό που θυμάμαι να σκέφτομαι από αυτές τις λιγότερο εμπνευσμένες συζητήσεις με τη μαμά μου είναι περισσότερο κάτι σαν: Ο δάσκαλος με ρωτούσε όλη μέρα για τη σχολική ύλη . Δεν θέλω να σου πω με ποιους έπαιζα, κι αν δεν σου αρέσουν ή τι κάναμε, άσε τους φίλους μου έξω από αυτό. Ναι, ακούω, αλλά περιμένω να τελειώσει αυτή η ανάκριση και δεν βλέπω μια ασφαλή διέξοδο, οπότε θα προσποιηθώ ότι δεν.. . Ωχ, σίγουρα δεν σκέφτεται αυτό το παιδί μου για το υγιές μας δέσιμο, έτσι δεν είναι;...

Ευτυχώς, υπάρχει τρόπος να μάθουμε τι συμβαίνει! Είτε το πιστεύετε είτε όχι, περιλαμβάνει το να μην κάνετε τίποτα. Με το "τίποτα" εννοώ μόνο να μην ξεκινήσετε μια συζήτηση, υπάρχει ένα σωρό "κάτι" που στην πραγματικότητα θα κάνατε: να περπατάτε μαζί, να παρακολουθείτε τις αλλαγές στη γλώσσα του σώματός του και να διασφαλίζετε ότι είστε έτοιμοι να ανταποκριθείτε στη μαγεία που συμβαίνει. Η παρουσία σας με το παιδί - να κινείστε μαζί του, να περπατάτε με τον ίδιο ρυθμό, προς την ίδια κατεύθυνση, προς ένα κοινό μέρος - αυτό από μόνο του λειτουργεί ως άγκυρα, ως επιβεβαίωση για το παιδί ότι το κρατάτε, το προσέχετε και το φροντίζετε. Και σε αυτόν τον χώρο, το μυαλό του παιδιού οργιάζει με σκέψεις, όπως τι έμαθε στο σχολείο, με ποιον μίλησε, ακόμα και πώς βλέπει τον εαυτό του.

Έχετε παρατηρήσει ποτέ ενδείξεις για το τι ονειρεύεται κάποιος παρατηρώντας τις εκφράσεις του προσώπου του, την κίνησή του ή ακόμα και το τι λέει ενώ κοιμάται Παρομοίως, καθώς περπατάτε ήσυχα και απλώς παρατηρείτε το παιδί, είναι πιθανό να παρατηρήσετε κάποιες από τις σκέψεις του να ξεπροβάλλουν με μια πράξη: ίσως να κουνάει τα χέρια του καθώς παίζει μια συζήτηση στο μυαλό του- ίσως οι εκφράσεις του προσώπου του να αλλάζουν καθώς προσπαθεί να συσχετίσει νέες πληροφορίες που έμαθε στο σχολείο με πράγματα που ήδη (νόμιζε ότι) γνώριζε. Αλλά το πιο σημαντικό, ίσως διαπιστώσετε ότι θα σας κάνουν ερωτήσεις σχετικά με αυτό που σκέφτονται και θα καταλήξουν να σας προσκαλέσουν σε μια συζήτηση με τους δικούς τους όρους. Αυτές οι στιγμές, σύμφωνα με την εμπειρία μου, είναι προσκλήσεις να ασχοληθώ μαζί τους για τις πιο μύχιες σκέψεις τους και μια ευκαιρία να ρίξω μια ματιά σε αυτά που έχουν μεγαλύτερη σημασία γι' αυτούς - τις σχέσεις, τις αξίες και τις πεποιθήσεις που αναπτύσσουν. Και αυτό, για μένα, είναι η μαγεία που αναδύεται από τη σιωπή.

Ουσιαστικά, στο "μηδέν" μας, επιτρέπουμε στη μαγεία να συμβεί. Σσσς, αφήστε αυτή τη μαγεία να αναδυθεί!