Αντιμετωπίζοντας 60 χρόνια φόβου μου για το σκοτάδι...

Η πρόκληση

Η παρούσα μελέτη περίπτωσης συντάχθηκε μαζί με τον πελάτη μου και με την έγκρισή του. Για την προστασία της εμπιστευτικότητάς του, θα αναφέρομαι στον πελάτη μου ως Τ.

Για 60 χρόνια η Τ φοβόταν το σκοτάδι και το να είναι μόνη της τη νύχτα. Δεν είχε ζήσει ποτέ μόνη της. Φοβόταν να βγει έξω τη νύχτα και να επιστρέψει σε ένα άδειο σπίτι, γεγονός που περιόριζε την κοινωνική της ζωή, ιδιαίτερα το χειμώνα. Υπήρχε μια πραγματική προοπτική να χρειαστεί να ζήσει μόνη της στο μέλλον, καθώς ο σύζυγός της ήταν σοβαρά άρρωστος.

Η Τ δεν είχε δοκιμάσει άλλες θεραπείες στο παρελθόν, καθώς δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι θα μπορούσε να υπάρξει βοήθεια. Είχε προσπαθήσει να το αντιμετωπίσει μόνη της αναγκάζοντας τον εαυτό της να το κάνει απλά, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Αυτό που το έκανε ακόμη πιο δύσκολο ήταν ότι η Τ δεν είναι από άλλες απόψεις ένα αγχώδες ή φοβισμένο άτομο. Σε γενικές γραμμές είναι πολύ ικανή και με αυτοπεποίθηση. Αυτός ο φόβος ήταν ένας μεγάλος περιορισμός στη ζωή της.

Το αποτέλεσμα

Ο φόβος αυτός περιόριζε τις δραστηριότητες και τις επιλογές της. Ακόμη και όταν έμενε στο σπίτι κάποιου άλλου φοβόταν, τόσο πολύ που δεν ήθελε να σηκωθεί τη νύχτα για να πάει στην τουαλέτα. Μπορούσε να προβλέψει ότι θα έπρεπε να πάρει σοβαρές αποφάσεις, όπως να πουλήσει το σπίτι που αγαπούσε και να μετακομίσει σε ένα προστατευμένο περιβάλλον.

Λύση

Μιλώντας μαζί μου για τη δουλειά που κάνω, η Τ συνειδητοποίησε ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια πιθανή θεραπεία γι' αυτήν. Όταν ήρθε για πρώτη φορά να με δει, επρόκειτο για την προετοιμασία για την απώλεια του συζύγου της, ο οποίος ήταν σοβαρά άρρωστος. Η Τ έπρεπε πρώτα να παραδεχτεί ότι αυτό ήταν ένα πρόβλημα και ότι έπρεπε να προετοιμαστεί για το χειρότερο.

Η Τ και εγώ μιλήσαμε για τα συναισθήματά της σχετικά με την τρέχουσα κατάστασή της και μέσω αυτού αποκαλύψαμε τη ρίζα του προβλήματος. Ανακαλύψαμε ότι ο φόβος της για το σκοτάδι υπήρχε στη ζωή της για πολύ καιρό και ήταν ο λόγος που δεν μπορούσε να δει το μέλλον- ήταν μαύρο.

Οδήγησα την Τ μέσα από μερικές ασκήσεις NLP και τη βοήθησα να εντοπίσει τα μοτίβα που ακολουθούσε. Αυτά την οδήγησαν στο να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόταν για το σκοτάδι και τη μοναξιά, να μετατοπιστεί από την αρνητική στη θετική σκέψη και να μπορέσει η Τ να νιώσει πιο δυναμική στο να προχωρήσει μπροστά.

Η Τ λέει, ότι κατά τη διάρκεια των συνεδριών, δεν ήταν σίγουρη ότι συνέβαινε κάτι, ειδικά καθώς δυσκολευόταν με τον οραματισμό, αλλά δοκιμάζοντας το αργότερα, συνειδητοποίησε ότι υπήρξε αλλαγή. Η εργασία αυτή έγινε σε 6 συνεδρίες.

Αποτέλεσμα

Η Τ είναι πλέον πιο σίγουρη ότι θα μπορέσει να αντιμετωπίσει την κατάσταση σε περίπτωση που πεθάνει ο σύζυγός της. Ευτυχώς η υγεία του δεν είναι τόσο επισφαλής. Η Τ είναι πιο ελεύθερη να κάνει πράγματα μόνη της στο σκοτάδι και δεν φοβάται πλέον. Είναι ακόμα προσεκτική και λογική αλλά δεν φοβάται. Η Τ λέει ότι δεν ξέρει τι συνέβη, αλλά συνέβη!

Όταν σταματήσαμε να δουλεύουμε μαζί, δεν ήταν σίγουρη ότι δούλευε... αλλά έχοντας περάσει το χειμώνα και αφού ο σύζυγός της ήταν στο νοσοκομείο για ένα μήνα - η Τ διαπίστωσε ότι μπορούσε να τα καταφέρει πολύ καλά.