Αντιμετωπίζοντας έως και 50

Η πρόκληση

Η Μάργκαρετ (όχι το πραγματικό της όνομα) ήταν η Διευθύντρια Αποδοχών και Παροχών μιας μεγάλης διεθνούς εταιρείας. Πλησίαζε τα 50α γενέθλιά της όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά και αντιμετώπιζε μια κρίση αυτοπεποίθησης σχετικά με την αντιλαμβανόμενη αξία της στην επιχείρηση και ανησυχούσε ότι η καριέρα της θα τελείωνε όταν έκλεινε τα 50. Είχε επίσης 2 έφηβους γιους και έναν σύζυγο που δυσκολευόταν να χειριστεί τα συχνά επαγγελματικά της ταξίδια που τον άφηναν υπεύθυνο για το σπίτι της οικογένειας.

Το αποτέλεσμα

Η πίστη της Μάργκαρετ ήταν διχασμένη και είχε αρχίσει να αισθάνεται πολύ αγχωμένη. Αγαπούσε τη δουλειά της και απολάμβανε την ευκαιρία να ταξιδεύει σε άλλες χώρες και να ανακαλύπτει πώς οι κεντρικές αρχές της εταιρείας εφαρμόζονταν σε διαφορετικούς πολιτισμούς. Ταυτόχρονα, γνώριζε ότι η οικογένειά της την έχανε όταν έλειπε και ανησυχούσε ότι αυτό έθετε ένα άδικο επίπεδο ευθύνης στον σύζυγό της. Ήθελε να είναι εκεί για την οικογένειά της, αλλά ήθελε επίσης να συνεχίσει να αναπτύσσει την καριέρα της. Ο μεγαλύτερος φόβος της ήταν ότι αν μειωνόταν με οποιονδήποτε τρόπο θα θεωρούνταν "περασμένη" από τους νεότερους συναδέλφους της.

Λύση

Δουλέψαμε μέσα από ένα πρόγραμμα που επικεντρώθηκε στις προσωπικές αξίες της Margaret σχετικά με την εργασία και την οικογενειακή ζωή. Αυτό περιελάμβανε αρκετές συνεδρίες στις οποίες διερευνήσαμε τι ήταν πραγματικά σημαντικό για εκείνη και διερευνήσαμε τους λόγους για τους οποίους καθεμία από αυτές είχε σημασία για εκείνη. Στη συνέχεια ελέγξαμε πόσο καλά οι αξίες της ταίριαζαν μεταξύ τους και αναζητήσαμε συγκρούσεις μεταξύ της εργασίας και της οικογενειακής ζωής που εκφράζονταν στις αξίες της. Εντοπίζοντας και επιλύοντας τις συγκρούσεις στις αξίες της μπόρεσε να δημιουργήσει ένα συμβατό σχέδιο για το μέλλον και να σταματήσει να ανησυχεί.

Αποτέλεσμα

Συνέχισε να είναι πελάτισσα για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την ολοκλήρωση της προσωπικής της καθοδήγησης, επειδή η εμπιστευτική φύση της δουλειάς της σήμαινε ότι δεν είχε μια ομάδα ομοτίμων για να ανταλλάσσει ιδέες και διαπίστωσε ότι ένας προπονητής ήταν το ιδανικό πρόσωπο για να καλύψει αυτό το κενό. Τελικά μετακινήθηκε σε άλλη εταιρεία του ίδιου τομέα ως διευθύντρια ανθρώπινου δυναμικού και όταν η νέα της εταιρεία εξαγόρασε την παλιά έγινε διευθύντρια ανθρώπινου δυναμικού του συνδυασμένου ομίλου