Διαχείριση του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης

Όταν η "Τρέισι" ήρθε να με δει, έπασχε από σύνδρομο χρόνιας κόπωσης για 18 μήνες. Πέρα από το γεγονός ότι αρχικά είχε ξεκινήσει μετά από έναν ιό, δεν έκανε καμία συνειδητή σύνδεση με κάποια συναισθηματικά δύσκολα γεγονότα εκείνη την εποχή.

Η Tracy είχε υποβληθεί σε πολυάριθμες φυσικές εξετάσεις, αλλά δεν της προσφέρθηκαν πειστικά αποτελέσματα, συγκεκριμένη διάγνωση ή κάποια θεραπεία. Ήταν συνεχώς εξαντλημένη. Συνήθως η Τρέισι μπορούσε να κοιμάται 14 ώρες και να ξυπνάει νιώθοντας κουρασμένη. Ανέφερε ότι αισθανόταν τόσο χαμηλή ενέργεια που μπορούσε να διαχειριστεί μόνο τις εργασίες που έπρεπε οπωσδήποτε να κάνει για να επιβιώσει. Ένιωθε όμως ότι δεν απολάμβανε πλέον καμία ποιότητα ζωής.

Όταν τη ρώτησα ποιο ήταν το αποτέλεσμά της που ερχόταν για τις συνεδρίες, εξέφρασε την ελπίδα ότι μπορεί να υπήρχε κάποιου είδους σύνδεση νου-σώματος. Καθώς οι γιατροί δεν της είχαν προσφέρει καμία λύση, ήλπιζε ότι με τη σωστή καθοδήγηση θα μπορούσε να βοηθήσει τον εαυτό της.

Μία από τις προϋποθέσεις του NLP είναι ότι " ο νους και το σώμα αποτελούν μέρος του ίδιου διαδραστικού συστήματος. Οτιδήποτε συμβαίνει στο ένα μέρος του συστήματος θα επηρεάσει το άλλο μέρος".

Η Τρέισι δήλωσε ότι είχε κυριολεκτικά "βαρεθεί να είναι άρρωστη και κουρασμένη" και ήθελε να βοηθήσει τον εαυτό της αντί να περιμένει άλλο μια απάντηση.

Στο τέλος της πρώτης μας συνεδρίας, η Tracy εμφανίστηκε εμφανώς πιο ενεργητική και ζωηρή καθώς εξέφρασε το ενδιαφέρον της να εξερευνήσει εναλλακτικές συμπεριφορές και ενέργειες που της ήταν ανοιχτές.

Όταν επέστρεψε την επόμενη εβδομάδα, ανέφερε μια αξιοσημείωτη βελτίωση στα επίπεδα σωματικής ενέργειας μετά από αυτή την πρώτη συνεδρία. Είπε ότι είχε ρυθμίσει τον εαυτό της αντί να είναι διαθέσιμη για όλους τους άλλους.

Με κάποια διασκέδαση η Tracy είπε επίσης ότι είχε αρχίσει να είναι πιο ειλικρινής και ανοιχτή για τα συναισθήματα και τις απόψεις της. Ως αποτέλεσμα, δήλωσε ότι ένιωθε ότι οι σχέσεις της βελτιώνονταν, ακόμη και οι προηγουμένως προβληματικές.

Είπε ότι αισθανόταν ότι μπορούσε να αρχίσει να "ρίχνει τον τοίχο της και να αφήνει τους ανθρώπους να την πλησιάζουν ξανά". Τις επόμενες εβδομάδες αξιοποίησε γρήγορα αυτές τις βελτιώσεις στη συναισθηματική και σωματική της ευεξία.