Είστε παγιδευμένοι στο πρότυπο σκέψης "Πηγαίνετε-σε-μια-Δίαιτα";

Ως κατά συρροήν διαιτολόγος, είχα συνηθίσει να κάνω μια γρήγορη δίαιτα για να μετατοπίσω 10 κιλά περίπου δύο φορές το χρόνο. Νόμιζα ότι αυτό ήταν φυσιολογικό. Είχα μεγαλώσει με το πρότυπο της "δίαιτας" και είχα ενστερνιστεί αυτό το παράδειγμα από την εφηβεία μου.

Αλλά όταν άρχισα να διδάσκω στα 30 μου, δεν μπορούσα να διατηρήσω αυτό το πρότυπο. Ήμουν πολύ κουρασμένη και δεν μπορούσα να νιώθω κακόκεφη και στερημένη σε μια τάξη με εφήβους. Έτσι, ως επί το πλείστον ανέβαλα τη δίαιτα για "αύριο".

Όταν προσπαθούσα, τα παράταγα και μάλωνα τον εαυτό μου. Μέχρι τη στιγμή που είχα φτάσει από το νούμερο 8 στο νούμερο 18, ήμουν απελπισμένη. Αναγκάστηκα να κάνω δίαιτα. Έχασα λίγο βάρος. Αλλά το ξαναπήρα πίσω. Και κατηγορούσα τον εαυτό μου.

Αλλά τότε άρχισα να μελετώ το NLP.

Η εκμάθηση του NLP απαιτεί να αποκτήσετε μεγαλύτερη αυτογνωσία. Όταν εξασκείτε τις τεχνικές, σας γίνονται ερωτήσεις για να αποκαλύψετε τις στρατηγικές σας, για παράδειγμα: Τι συμβαίνει πριν από αυτό Τι συμβαίνει μετά Και υπάρχει κάτι άλλο

Με αυτές τις ερωτήσεις, άρχισα να ξετυλίγω τις συνήθειές μου, τις σκέψεις μου που οδηγούσαν τις συμπεριφορές μου, οι οποίες σήμαιναν ότι έπαιρνα βάρος.

Η πρώτη, και βασική, παρατήρηση ήταν η συνήθειά μου στο τέλος κάθε διδακτικής ημέρας. Παρατηρούσα ότι ήμουν κουρασμένη και πήγαινα να φτιάξω ένα φλιτζάνι καφέ. Καθώς στεκόμουν εκεί περιμένοντας τον βραστήρα να βράσει, κοίταζα τα όμορφα κέικ που είχε φτιάξει η ομάδα μου και τα άφησε δίπλα στον βραστήρα και σκεφτόμουν: "αυτό θα με κάνει να νιώσω καλύτερα". Φυσικά, αυτό συνέβαινε, για λίγο, από τη ζαχαρένια έξαρση, και στη συνέχεια θα έπεφτα σε μια ζαχαρένια πτώση. Και με την πάροδο του χρόνου, πήρα κιλά.

Χρησιμοποίησα το εργαλείο NLP που ονομάζεται 'Swish' για να αλλάξω αυτή τη σκέψη σε 'ίσως αργότερα'. Και δεν έφαγα ξανά ένα κομμάτι από το κέικ δίπλα στον βραστήρα. Στην πραγματικότητα, έχασα 15 κιλά μέσα σε έξι μήνες χωρίς δίαιτα.

Από την άποψη των κινήτρων, δεν υπήρχε στέρηση. Και αυτό είχε και ένα επακόλουθο αποτέλεσμα: ο εγκέφαλός μου μπερδεύτηκε κάθε φορά που πήγαινα για καφέ και κέικ. Βρήκα τον εαυτό μου να κοιτάζει απλώς το κέικ και να μην ενδιαφέρεται, ή απλώς να τα βρίσκει "όμορφα". Σπάνια επέλεγα να φάω κέικ. Εξακολουθώ να μην το κάνω, εκτός από ειδικές περιστάσεις, και ακόμη και τότε, δεν είναι η έλξη που ήταν.