Ιστορία του NLP

Οι ιδέες και η προσέγγιση που συναντάμε στο NLP προέρχονται από δύο κύριες περιοχές σκέψης. Η πρώτη είναι η κυβερνητική, μια διεπιστημονική άποψη για το πώς οργανώνονται τα συστήματα με βάση την ανατροφοδότηση, η οποία αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1940 και του 1950 και στην οποία μια άλλη σημαντική επιρροή στο NLP, ο Gregory Bateson, ήταν μια βασική φιγούρα. Οι ιδρυτές του NLP, Bandler και Grinder, απηχούν κεντρικές αρχές της κυβερνητικής όταν λένε ότι "η βασική μονάδα ανάλυσης στην επικοινωνία πρόσωπο με πρόσωπο είναι ο βρόχος ανατροφοδότησης" (Bandler & Grinder 1979:2).

Ο δεύτερος τομέας σκέψης είναι το έργο του Ινστιτούτου Ψυχικής Έρευνας του Palo Alto τη δεκαετία του 1960, στο οποίο συμμετείχε και πάλι ο Bateson. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ερευνητές του Palo Alto έδωσαν έμφαση στην πραγματολογία της ανθρώπινης επικοινωνίας, η οποία χαρακτηρίζει και το NLP, και στον κονστρουκτιβισμό, δηλαδή στην ιδέα ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να γνωρίζουν την `πραγματικότητα` ως τέτοια, οπότε αναπόφευκτα ενεργούν σύμφωνα με τις κατασκευές που δημιουργούν.

Μεταξύ άλλων επιρροών, το κίνημα αυτοβοήθειας που εμφανίστηκε στις ΗΠΑ στα μέσα του εικοστού αιώνα μπορεί να διαμόρφωσε το NLP περισσότερο απ' όσο συνήθως αναγνωρίζεται. Η έμφαση που δίνει το NLP στη δυνατότητα του ατόμου να αλλάξει τον εαυτό του και οι υποσχέσεις του για ενδυνάμωση και προσωπική επιτυχία αντανακλούν ένα ήθος αυτοβελτίωσης που μπορεί να εντοπιστεί στο βιβλίο του Dale Carnegie "Πώς να κερδίσετε φίλους και να επηρεάσετε τους ανθρώπους" (που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1936) και στο βιβλίο του Norman Vincent Peale "Η δύναμη της θετικής σκέψης" (από το 1952).

Το κίνημα του ανθρώπινου δυναμικού ήταν επίσης σημαντικό. Στη δεκαετία του 1960 η Καλιφόρνια έγινε το κέντρο του κινήματος ανάπτυξης, με επιτομή το Ινστιτούτο Esalen που ιδρύθηκε στο Big Sur το 1962, στο οποίο συμμετείχαν οι ψυχοθεραπευτές Virginia Satir και Fritz Perls.

Ο Perls, ένας από τους κύριους δημιουργούς της θεραπείας Gestalt, ήταν συγγραφέας που δημοσιεύτηκε από τον Robert Spitzer. Ο Perls πέθανε το 1970, αφήνοντας πίσω του κάποιο ημιτελές έργο. Ο Spitzer ζήτησε από τον Bandler να απομαγνητοφωνήσει ηχογραφήσεις του Perls κατά τη διάρκεια της εργασίας του και να επεξεργαστεί ένα ανολοκλήρωτο χειρόγραφο, το οποίο θα δημοσιευόταν μετά θάνατον. Στη συνέχεια ο Bandler συνάντησε τη Virginia Satir, πάλι μέσω του Spitzer, η οποία ζήτησε από τον Bandler να μαγνητοσκοπήσει και να απομαγνητοφωνήσει ένα πολύμηνο εργαστήριο που επρόκειτο να διευθύνει η Satir στον Καναδά, σκοπεύοντας να μετατρέψει αυτό το υλικό σε βιβλίο.

Μετά από αυτές τις εμπειρίες, ο Bandler συνέχισε να σπουδάζει στο Kresge College, ένα ριζοσπαστικό πείραμα κοινοτικής, εναλλακτικής εκπαίδευσης, στο Πανεπιστήμιο της Σάντα Κρουζ. Εκεί γνώρισε τον συνιδρυτή του NLP, John Grinder, ο οποίος εντάχθηκε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας ως βοηθός καθηγητή το 1970. Το Kresge δεν ήταν καθόλου τυπικό για την αμερικανική κολεγιακή εκπαίδευση, ούτε καν για το Πανεπιστήμιο της Santa Cruz- ο Bandler, ο Grinder, διάφοροι συνάδελφοι και αργότερα ο ίδιος ο Bateson, συναντήθηκαν ενώ το πείραμα αυτό βρισκόταν στο απόγειό του. Οι δύο τόμοι του "The Structure of Magic", που εκδόθηκαν το 1975 και το 1976 και φέρουν στο εξώφυλλο την πολύχρωμη εικόνα ενός μάγου, είναι τα αποτελέσματα των ερευνών τους για τα μοτίβα που χρησιμοποιούν εξαιρετικοί επικοινωνιολόγοι όπως ο Satir και ο Perls.